آغاز امامت امام عصر؛ امام مستضعفین , حظرت بقیة الله بر تمام حقجویان جهان به خصوص شیعیان مبارکباد.
بیایید از امروز به امام عصر (عج) یک قدم نزدیکتر شویم .
در کدامین روزگار انسان بر اثر آشنا شدن با نور خدا ؛ تیرگی ها و تاریکی ها و زورگویی ها و تزویر ها را کنار نهاده و به حکومت عادلانه الهی که جهانی خواهد بود می رسد؟ در چه زمانی؟.....در چه زمانی؟
آیا این ها همه , جز در حکومت حضرت بقیة الله (عج) مبیسر است؟ پس چرا شکوه آن زمان را احساس نمی کنیم ؟ و چرا از تیرگی های این زمان شِکوه نمی نماییم؟
چرا از وضع جهان در آینده آگاهی نداریم؟ و چرا به وظایف دوران غیبت عمل نمی نماییم؟؟
پاسخ این سوالات این است که ما با عصر غیبت و تاریکی و ظلم و ستم در آن گره خورده ایم , به حدی که مجذوب ظلم و ظلمت گشته و به آن خو گرفته و معتاد شده ایم !! و اعتیاد یک قدرت بسیار قوی برای کشاندن انسان ها به طور ناخودآگاه به سوی خوبی ها و یا بدی هاست !!!
اعتیاد و خو گرفتن انسان به هر چیزی همچون فطرت و طبیعت او , آدمی را به سوی آن می کشاند به طوری که گویی اراده و اختیار را از انسان در مقابل آن و عمل کردن برخلاف آن گرفته است ! این قدرت را خداوند در اعتیاد قرار داده است تا آدمی با خو گرفتن به خوبی ها بدون زحمت و ناخود آگاه به سوی آن هل جذب شود و از بدی ها و زشتی ها کناره گیرد .
به این جهت امیر مومنان امام علی (ع) عادت را طبیعت دوم انسان بر شمرده اند و فرموده اند :
عادت طبیعت دوم انسان است . (شرح غررالحکم1/185)
بنابر این فرمایش همان گونه که انسان به سوی آنچه فطرت و طبیعت او اقتضا دارد به راه می افتد ؛ به سوی آنچه به آن خو گرفته و عادت نموده نیز خرکت می کند.
متاسفانه جامعه بشری بر اثر نداشتن رهبری صحیح و نبود قدرتی که بتواند اجتماع را به سوی فضیلت های اخلاقی و صفات برجسته انسانی سوق داده و هدایت نماید به عادت های اشتباه فردی و اجتماعی گرفتار شده است.
اعتیادهای های اجتماعی قدرتی بسیار بیشتر از اعتیادهای فردی دارند و آسان تر می توانند انسان را به سوی چیزی که اجتماع به آن خو گرفته است ؛ بکشاند.
یکی از عادت های شوم اجتماعی که جامعه ما را به خود گرفتار نموده و در بند اسارت کشیده است , خو گرفتن به وضع موجود و سازش با آن است به گونه ایی که هرگز درباره ی آینده حیاتبخش و نجات دهنده فکر و اندیشه ایی نکنند.
با آنکه رسول خدا (ص) با بیان مساله "انتظار" و تشویق انسان ها به سوی آن , مردم را به اشتباه بودن سوختن و ساختن آگاه نموده و با بیان مسئله انتظار آنان را به امید و حرکت به سوی آینده ایی روشن فرا خوانده اند , متاسفانه کسانی که وظیفه داشتند این مساله مهم و حیاتی را برای مردم بیان کنند ؛ در این وظیفه کوتاهی ورزیده اند .
به این جهت مردمان همچنان به سوختن و ساختن عادت کرده اند و درباره رسیدن به آینده درخشان تلاش نکرده اند و با کمال تاسف مساله غیبت امام عصر (عج) هنوز ادامه یافته است.
هنوز اکثریت جامعه ما به یک نوع اعتیاد که غفلت از مساله ظهور امام عصر (عج) می باشد گرفتار است .
و آن را به دلیل قانون وراثت , از نسل های گذشته به ارث برده است ! و در نتیجه هنوز جامعه ما در حال رکود به سر می برد و حرکتی در جهت ترقی و رسیدن به مراتب عالی و ارزنده ننموده است .
در حالی که اگر کسی بتواند عادت های اشتباه را کنار زده و خود را به خصلت های ارزنده انسانی زینت دهد
به بهترین مقامات عالی دست می یابد .
روش فکری خود را تغییر دهید !
با یک جهش روحی و با یک تغییر سبک و روش فکری , تحول عمیقی در خود ایجاد کنید و راه خود را از افرادی که برایشان غیبت و ظهور تفاوت چندانی ندارد (در عمل) جدا کنید .
یقین داشته باشید که همان گونه که بی تفاوتی و غفلت نسبت به پدر جسمانی گناهی بزرگ است ؛ بی تفاوتی و غفلت نسبت به پدر معنوی گناهی بزرگتر است و سرانجامی تاریک و شوم برای انسان خواهد داشت.
اگر تاکنون نسبت به امام عصر (عج) بی تفاوت بوده اید و فرق میان ظهور و غیبت آن حضرت را درک نکرده اید و در اندیشه ظهور حیاتبخش آن حضرت نبوده اید ؛ اگر تاکنون اهل دعا و نیایش برای فرارسیدن روزگار پر شکوه عصر ظهور نبوده اید , و نمی دانستید که نسبت به امام زمان و مولای خویش وظیفه ایی ویژه بر عهده دارید ؛ اکنون که این حقیقت را دریافتید و درک نمودید که در زمان غیبت وظیفه ایی سنگین بر عهده مردم است , خود را از غفلت نجات دهید و با یک اراده قوی و با یک تصمیم جدی ؛ گذشته خود را جبران کنید و با تلاش و کوشش در مسیر انتظار حضرت بقیة الله گام بردارید.
یقین داشته باشید روح عظیم انسان , آفریده نشده است که وابسته به مادیات و مسائل بی ارزش دیگر گردد ؛ بلکه برای آن خلق شده است که با آشنایی با مسائل معنوی و شناخت خداوند و جانشینان او به سوی مسائل الهی کشیده شود.
آیا سزاوار است انسانی که می تواند مانند سیّد بحرالعلوم و مرحوم شیخ انصاری با امام زمان (عج) ارتباط داشته باشد , روح خود را غرق در اندیشه های مادی نموده و وجود خویش را گرفتار قید و بند های غفلت زا نماید؟؟!!
آیا سزاوار است در میان هفت ملیارد جمعیّت انسان در سراسر جهان تعدادی بس اندک با مفاسد عصر غیبت آشنایی داشته باشند ؟؟
چرا نباید همه انسان ها از ارزش انسانی خود با خبر باشند و بدانند در صورتی دارای قدر و بها هستند که بتوانند به خداوند و جانشین او در این روزگار توجه داشته باشند؟؟؟
اگر همه انسان ها لیاقت چنین مقامی را ندارند و این مقام از آن گروهی خاص است , چرا ما و شما از آنان نباشیم ؟؟؟
برگرفته از کتاب صحیفه مهدیّه